Onder de vleugel bij de vliegende reporter van de liga: Francis Berx

Jij bent één van de 13 mensen waar het mee begon in 1972. Hoe is de club ontstaan?
We waren lid van een andere Limburgse club en waren niet meer akkoord met de politiek van de club. We wilden als zelfstandige zweefvliegclub opereren en niet meer afhankelijk zijn van de motorclub. Het bestuur deelde echter onze visie niet en we besloten daarom een eigen club te stichten. Na wat zoeken naar een geschikt vliegveld kwamen we op Kiewit terecht. Met 13 hebben we toen Albatros gesticht.

Wie van die 13 zijn nog steeds lid?
Naast mezelf zijn Jan Evens en Thieu Berger nog steeds lid.

Hoe oud was je toen?
Ik was toen 20. Ik begon met vliegen toen ik 16 was. Vier jaar na de oprichting van Albatros ben ik hulpinstructeur geworden en daarna in 1979 sportcommissaris. Sinds begin november van dit jaar ben ik instructeur

In een nieuw opgerichte club kan je er waarschijnlijk niet direct volop tegenaan gaan. Hoe ging het er bij Albatros aan toe in de eerste jaren?
Ons eerste toestel was een Bergfalke die we kochten van de Meeuw. Twee jaar later hebben we dan onze hangaar gebouwd. Prestatievliegen was er niet direct bij maar we mochten wel met privé toestellen van andere leden vliegen. Door de werken aan de uitbouw van de nieuwe club kwam prestatievliegen ook niet op de eerste plaats. Dit kwam er pas in 1976 na de aankoop van de Cirrus75.

Wat was je rol in het begin van Albatros?
In het begin was ik penningmeester. Iets waar ik me steeds mee bezig gehouden heb is de vlootplanning. Ik organiseerde ook vanaf 1977 de Kiewit cup. Dit was aanvankelijk een inter-clubwedstrijd tussen Albatros en Diest. Pas de laatste 10 jaar is onze wedstrijd echt groot geworden.
Ik heb de Kiewit cup 15 jaar georganiseerd.

Jullie hebben een mooie vloot en toch geen heel groot ledenaantal. Hoe realiseren jullie dit?
We zijn er natuurlijk trots op dat we als enige club geen minutengeld vragen. Dit is vanaf het begin onze stelling geweest, we willen niet dat er iemand moet komen landen omwille van zijn centen. De algemene kosten worden verrekend in het lidgeld. Verder betaalt ieder lid 15 euro per maand. De eerste 4 jaar komt dit geld op de rekening van de club terecht en daarna wordt het een renteloze lening die kan teruggevraagd worden als iemand de club verlaat. We zien ook niet hoeveel geld we in de kas hebben maar hoeveel we gaan hebben. We hebben liever het genot van nu met goede toestellen te vliegen en er iets langer over te doen om deze af te schrijven door het feit dat we met geleend geld werken. Op deze manier wordt die last ook gedragen door de mensen die er in de toekomst op gaan vliegen. De sleepkosten worden enkel gedekt door de startprijs. We slepen ook al lang tot 600 meter. Dit stamt nog van de tijd van toen we met de Rhönlerche vlogen. Met de klassieke sleep tot 500 meter kon je niet veel doen met dat toestel…

Jullie hebben een volledige vloot van plastic. Hoe ging de overgang?
Zonder problemen. Wat we ook merken sindsdien is dat de gemiddelde leeftijd terug daalt. Vroeger hebben we meer promotie gemaakt maar dit heeft niet zo veel uitgehaald. Sinds de vloot uitsluitend uit plastic bestaat, stromen de nieuwe leden toe. Veel mensen die aan het kamp deelnemen blijven ook lid.

De uitbreiding van de hangaar nadert ook zijn einde. Dit kost toch ook een flinke hap uit het budget?
Dit wordt gedeeltelijk betaald met steun van de stad Hasselt. Als competitiesport hebben wij een afgevaardigde in de sportraad. Voor infrastructuurwerken kan men een tussenkomst aanvragen. Zonder deze steun zou het erg moeilijk geweest zijn. Als de uitbreiding voltooid is, zal de hangaar in zijn geheel 15 meter diep zijn en 60 meter breed, ideaal voor zweefvliegtuigen.

In die nieuwe hangaar komt ook iets nieuws in heb ik vernomen!
Dat klopt, in maart verwachten we onze nagelnieuwe Duo Discus XLT. Deze is uitgerust met handbesturing voor mensen die door een handicap hun voetenstuur niet meer kunnen gebruiken. Deze aanpassing werd gesponsord door het Belgian Handflight Fund, een organisatie die het aanpassen van vliegtuigen voor mindervaliden als doel heeft.

Jij schijnt een speciale gave te hebben! Je krijgt alles verkocht…
In 2008 zijn we begonnen met alles te verkopen wat we niet meer gebruikten. Oude radio’s, parachutes die bijna op waren, barografen,… Dit nam alleen maar plaats in en het bracht uiteindelijk toch nog een beetje extra geld op. Ik heb ooit een deal gemaakt met Tost om 8 oude haken te ruilen voor 3 nieuwe en slechts 100 euro op te leggen!